"Ey" diye başlayan hitaplarda çoklukla bir heyecan, bazen de özlem içeriği vardır. Başlıkta okuduğumuz "Ey Aşk" hitabı ise, bana göre bu iki kavramı da birlikte barındırıyor. Bir heyecan ve özlem içeriyor.

İlk bölümde aşka çağrı yürek dolusu. Burada güzel bir sanat var. Şair aşksız kalan yüreği gecenin zifiri anlarına benzetmiş. Ruhu aydınlatan aşkın o zifiri karanlığı bile delip geçmesini istemekte. Hatta "Sönmüş küller" ifadesiyle de geçmişte o aşkı yaşayıp bildiğini anlayabiliyoruz.

İkinci bölümde mevcut halden şikayeti yüksek bir frekansta görüyoruz. Başında bulut, bileklerde zincir, sırtta eskilerde kalma bir hançer ve dilde yine eskileri hatırlatan bir türkü... Ve tanımlanan kişiliğin kendine isyanı. Aşka yakarış. Şikayetçi olduğu hali yok edip yeniden bir aşkla yeni bir yürek zenginliği istenmekte.

Üçüncü bölümde unutmaya hazır bir ruh halinin yalın anlatımıyla aşka sesleniş devam etmekte. Ve final... Adeta yürek açılmış ve aşka mutlak bir davet...

Çok yürekten bir şiirde değerli şaire... Özün haykırışı gibiydi. Mısralar çok akıcıydı.

Ve yorum... Fon.. Çok çok kalite idi.. Güzeldi...

Tebrik ediyorum...

Saygılar...