kendinden kaçak yolcular ağırlıyorsun
gözlerinin yitik sağrısında
ellerin uzanıyor boyboy resimlerime


hissediyorum hissettiğimi hissettiğini
her bahara inadına ayaz bakıyor
aramızdaki bu kutsal çelişkide
kaçıyorsun kendinden daha sürgün kentlere
acı çeksende gülümseyişinle boğuyorsun
anı yaşıyorsun anılarından aşırarak






vazgeçiş çabam oluyorsun bazen
çok sürmeden

seviyorum bu çelişkiyi
sürülüyorsun ya yine baş ucuma
dönemediğin binlerce otobüs durağı gibi
yağan kara müptela seni bekliyor oluyorum

üşeniyor yamaçlarımda rüzgar
seni silip süpürüp yok edemiyorum

benden kaçıyorsun biliyorum
sorduğum her soruda
çınarlar kadar ayakta rollerle sancıtıyorum
göz göre göre susuşun zedeliyor köklerimi






*






biliyor musun
artık bir yılana sarılıp uyuyor kuşkularım,korkmuyorum


haylaz bir ölüm muştusu gibi geliyor her vedan
vedalarından tiksiniyorum


susuyorum sanıyorsun
oysa kaç kez haykırdım şehrimden şehrine...






her varlığımı yokluğuma armağan edişimde
kinci gülüşlerine karıyor zalim zaman beni
utansamda daha çok seviyorum
kemiklerime kadar titresede gerçekler
en asil yalanım olsan
razı gelişim avutuyor uzun zaman



sevme ihtimalin var ya

o yetiyor aşkını ölesiye varsaymalara



avunduğum her sözünü mıh gibi çakıyorum
çentikler çoğalınca dağarcığımda

hani en çok sancıdığım yerde
usul usul bir şiir oluveriyorsun




ben seni seviyorum

sen;

farkında olduğun bana ne olduğunun farkında olamıyorsun



sonra bir şiir daha





aralanıyor yine usulca kapalı kapılar ardından













GG




...