sokaklarda kendi şarkımı söylüyorum
benim için ağlayan geceye,

acılarla dans ediyor ruhum.

biliyorum;

kaderin soğuk yüzünden
bana ağlamak nasipmiş.

hangi karanlıkta kayboldum ben,
hangi düşlere yabancıyım,
yüreğimin sesi
hangi uzak şehirlere düştü

ruhuma temas eden bu öfke kime ait
çevresinde dönüp durduğum
bu yalancı dünya neden bana
düşman kesilir.

sorulara boğulmuş cevaplar
dilime yasak mı vuruyor

nedensiz ve zamansız
ölümler için mi taşınıyor beden

söyle ey sahibim;

bu kavgada ben kaçıncı
esir edilmiş gölgeyim

koşarak gittiğim başka dünya
bütün bedenimi avuçladığı gün,

ben mezar taşında mı barınacağım
öyle sessiz uzak ve soğuk.

anladım ki;

mutlu günlerin kulesinde
çığlık atan zamanlar
kanıma karıştığı gün

aldatılmış ruhum hep
bir oyunun içinde rol kesen
yalancı bir mevsimmiş.




AĞLAYAN NİSAN