1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1237
Okunma
Bir buz parçasıyım ben,
Güneşten korkan ve çözülen zamanla...
Ömrüm kısa, yol dar...
Bile bile seçmişim varolmayı uykuların içinden...
Bir oyun varetmişim sonra duvarları esaretten,
Yalnızlığa mahkum olmuşum...
Uyan demiş uzak diyarlardan kanat açan bir kuş,
Oysa uyanamam ki ben bu kalabalık baharda
Su olurum şefkatin sıcağında,
Yol alır okyanusa, kaybolurum uyku zamanında...
Kalpten kalbe akan su,
Soğuk sabahlarda taş kesilen yeniden
Yalnızlığa tekrar gömülen...
Bu yüzden kaçışlarım güneşten
Her doğuşunda, ben ölürüm...
Sessizliğine gömüldüm ruhumun, bekliyorum,
Bir buz parçası daha doğsun
Solup giden ömrümde
Bir ırmak da akıp giden su olsun...
Bir buz parçasıyım ben
Şefkatin ellerinde çözülürüm