Sonbaharın soldurduğu güller gibisin,
Az sonra mevsimler koşturacak başını alıp,
Ve sen güleceksin baharlara…
Renklerini sarınıp binbir gece masallarındaki hayallerin,
Uzaklaşacaksın solmuşluğumdan..
Biliyorum,içimden de derinlerde varlığın,
Seni tanıyorum,gideceksin..
Kurbanlar adamışçasına kainat sana,
Güneşe yüzünü dönüp,
Layık olduğun baharlara güzellikler vereceksin..

Kışların eskittiği çöller gibiyim,
Çatlaklarım büyük,ağır yaralarım-gelgitlerim dinmez asla,
Ve ben biteceğim sonunda..
Gözyaşlarını akıtıp yüreğime,kanatlarında bulacağım kendimi,
Hüzün kuşunun…

Tanıyamıyorum aynadaki siluetimi,
Kendimden daha derinde bir yerlerdeyim aslına
Uzanamıyor ellerim,geceler izin vermez olmuş,
Durmadan vuruyor duvarlarıma soğuk..
Ve yokluklar adamışçasına kainat bana,
Ardından bir el sallayamadan bakacağım,
Ve sen layık olduğun baharlara güzellikler vereceksin..
Bense söylenmemiş son sözümü,
Solgunluğumdan sıyırıp ardından dillendireceğim,
Hangi baharda olursan ol,
Sadece seni seveceğim.