çekerken yokluğunu dibine kadar ciğerlerime
geçmediğim ne yollardan sürüyor beni kopası ayaklarım
sığamadığım bu feri sönük dünyada
yollara atıyorum aydınlık kalışımın suçunu hep
kararmak istiyorum karamsarlığımdan kaçıp
beceremiyorum sensiz nefes almayı

hep ağlıyorum hatırlayınca
izlerinden bir daha geçerken ellerim
yarım yamalak şarkılarla bir çocuk uyutur gibi
çığlıklardan kayırıyorum tesellilerimi
soyup uykuyu gözlerimden
sıpıtıyorum gittiğin boşluğa
vurdum duymazlar gibi yapıyorum
uyuyorum sonra zorda olsa

sonra arsızca bir iç çekiş
dadanıveriyor soluma
kimsesiz kaldığımdan mıdır nedir
seni daha çok özlüyorum bu aralar

artık sabahlara küfrederek başlıyorum
güneş bile batıyor artık gözüme
aynı şehri yıkamayan o yağmurlar varya
dayağı milyon kere hakediyor aslında

ben seni çok özlüyorum
incitmiyor hiçbirşey vuslat
üşürken kemiklerimde zaman
ölüme esen çıplak rüzgarlarda kavruluyor tenim
boğuluyorum karşısında durdukça estirdiğin son fırtınanın

kendi gözyaşımda kendimi boğarken ben
ezana sığınıyor insan yanım
geçecek diyorum canımı delip geçiyor
alışılmıyor bu sıratta çıplak ayak yürümeye

bekleme senden vazgeçişimi
vazgeçmek erdemmiş bil
yok benden bir haberi

onaramadığım hasret duvarları çöktükçe üstüme
kendim sandığım ben gitgide sana benziyor
sana benziyor dilimdeki tütün tadı
başımdaki duman çatır çatır dağlıyor fikrimi

sen kadar umarsız kalıyor tende can
sıyrılmıyor birtürlü kabuklarımdan
hasretin gibi oda bırakmıyor yakamı
dayanamıyorum





//GG




...


ŞİRİN KELEBEĞİME SONSUZ SEVGİLER...