Yan, dedi ustam.
Yan!
Belki şair olursun o zaman.

Hesapsızca çek acısını.
Bırak üstüne yıkılsın bütün terkedişlerin suçu.
Sen üstlen bedelini
ve kaç cenin öldürdüysen kasıklarında,
Kaç günün doğumunda
anason kokan nedesinle yeminler ettiysen
günahını boynuna al.
Yan dedi ustam.

Hayaller kurarken kumundan çalıyorsun dedi
ve kime yasladıysan sırtını paslı bir hançer yiyorsun.
Senin harcın değil mutluluk.
Gün batmış kimin umrunda
ve giden sevgilinin ardından hayıflanmak artık boşa.

Oysa bir zamanlar bütün renkler beyazdı.
Biraz şarap, biraz duman ve bir tutam da kadın teri kirletti çarşafları.
Kan kızıla boyandı düşler.
Gecelerde soluk alıp vermek yasaklandı.
İnanmak ve güvenmek haram,
Aşık olmak ayıptı.
Şiire lüzum kalmayacaktı.
Sözümona bakmayacaktı kimse kimsenin ardından,
Saplanmayacaktı kalbine bu sancı
ve mürekkep kokmayacaktın bu kadar.

Al şu üstübüyü git sil dedi yüzündeki yağı
ve çık şu arabanın altından.
Benden sana izin,
Satırlarca yaz nefretini,
Dilediğince ağla bu akşam
ve değmişken elin dokun yüreğine sevdiğinin.

Yan, dedi ustam.
Yan!
Belki şair olursun o zaman...


Cihat KIRDAR / 20.08.2012