bazı şeyleri anlatmaya yetmez kelimeler
onları anlatacak kelimeler yoktur
bulunmaz işte
hani ne bir ağacın yeşermesi
ne bir kuşun cıvıltısıdır bahar
anlatamazsın bazı şeyleri
eksik kalır kırmızı
hele gülüşlere giyinmişse
maviye dümen kırmış fil yeşilini
anlatamazsın işte
hani mutluluk konuşmaz, bakar!


lâkin çok belli
ki çocukluktan kalma bu resital
ve nasıl yakışmış sergiye tablo
hedef ulaşmaksa suya
yeşermek yarınlara
boy vermek ufka iki alınla
kem gözlere inat doya doya
yeşeren gözlerin filiz buğusu
doygun başaklar gibi içi dopdolu
eskiyen dünlerin yerini almış yeni umutlar
ağlarken bilyelerini bulmuş çocuklar gibi bulutlar
yağmur yağarsa artık
sadece;
mutluluktan
mutluluktan...





çocukluktan kalma bu bakışlar
özlendiği kadar özler gözlerle bakmak
değmek değil, sıcacık sımsıkı tutmak
aşk çiziyor belli
umudun kaypak fırçası omuzlara
saçları sırma Eros’un
yedekli kadehler gibi gülüşüyor avuçlar
içtenlik harmanlı nazar ayetleri savurmalı şimdi
saçlarının deltasına
bir dost busesi kondurmalı yanağa
ve bir demet orkide eşlik etmeli bu şarkıya
tüm kuşlar tüm çocuklar
mutluluklar
mutluluklar...


bazılarını anlatmaya kelimeler yetmez
onları anlatacak kelime bulamazsın işte
benzetecek çiçek
tam kifayet etmez hani
tam anlatamazsın ne desen
sadece varlığı bile yeter derken


bazılarını anlatacak kelime yoktur
onları örtecek harfler hep fakirdir
güzelliğinin yanında kibarlık
dostluğunun yanında zarafet

bazılarını tam anlatamazsın
asılı kalır sıfatlar dudakta dişte
bazılarını anlatmaya kelimeler yetmez
biricik arkadaşım bu sensin işte!


/...ömür boyu mutluluklar Çiğdem Parlayüksel’e.../





ToprağınSesi