kimbilir bir ananın daha kapısı çalındı az evvel
musalla dizgili empati kuşananlar dolar içeri
yine yakıtı tükenmez ağıtlar sellenir
sahipsiz sayhaların yandığı o evden
yine kardeşlik söylemleri buğulanır
en ağır haline serilir yine dillerin


aymazlıkla öğüt tazelerken
can çekişir gibi umarsız tipler
ve ceylan derilerine şerefsizlik yamayanlar
sizler
önce kaybedip sonra zar atan yiğitler!
ceddini sandaletle denize sokup
sonra ’zaten ıslaktılar’ diyebilen kuklalar
’ biz yüzer zannettik aldattılar’
bir kere daha söyleyin neresi anavatan_
Kandil-Kamışlı-Kerbela-Halep veya Kerkük



şimdi hangi dili konuşuyor
’halkalara kardeşlik’ diyenler
hâlâ, aynı slogan dönüyor dillerde
- nasıl oluyorsa
kalleşnikofla barış dökülüyor aynı dilden
ve ne oldu da birden
karnı hâlâ ağrıyan! o harita
dörtte birini kaybediverdi aniden?

-önceleri Mardin-Nusaybin idi hat
şimdi yüzme öğrendi mübarek
Sinop-Mersin!
ama telaşa gerek yok!
hepsi biraz serinlik-




insanlıksa elbette hepimiz biriz
ikâmetse binlerce yıldır aynı ekmeği böleriz
lâkin şu haritayı eline alıp içine sindiren varsa
ve geçmişlerinin zahmetini bir dakikalık e d i p!




kürt de bizim çerkez de laz da
kapandaki kurt da bizim sürüdeki çobanda
tarhana da bizim zılgıt da
camiiler de bizim sığındığımız Rab’da
ve artık süslü afili burjuva laflarını geçelim
seçmek bizim elimizde kardeş
ya şehitiz Çanakkale’de beraber
ya Gabar’da leş
ya mümin dualarla şüheda diye anılacağız
ya kalleş!
ve sağlaması kolay tek bir soruyla
burası bölünmez bir vatan mı
öyleyse kardeşiz!



şimdi bir sürü lisan dolanır yine Ahvâle
yok ağır konuşma yok sert deme
yeter artık
artık yeter
kardeşsek ki öyleyiz beraber tutacağız aşı da, taşı da
aynı ateşsek ki öyleyiz
Çanakkale’de Urfa’da Ankara’da,
aynı camide aynı mevzide aynı mezarda aynı ocakta
ya başımıza alacağız aklımızı yeniden
ya kıçımızı ellerimizin arasına


ve hiç unutmayacaksın
hürriyet; bedeli peşin ödenmiş gelecektir!
ya tapacaksın kayıtsız şartsız namus bilip vatanına
ya; benim babam kim diye sormayacaksın anana!


ToprağınSesi







.