BATAN GEMİLER...


Bağlanmadım denizin çapaya sarıldığı gibi
Dibindeki kayalar yosunlu da olsa
Tutundu paslı zincir
Kırılasıya fırtınaya karşı açılmışken yel
Yelkenler kırıldı fırtınaya inat batmasa da
Gömüldü toprağa
Dibindeki batık gemiler yuvalık yaparken balıklara



Devrik bir dalga boy verirken sahile
Süpürdü rüzgar kumları
Köpük köpüktü sanki beyaz
Kızıl bir ay sarktı düşmek için rıhtıma

Yalın ayaklarımdan kaydı kumlar
Gemiler kalkerken sensizlikte
Kirpik arasına saklandı martılar
Sen giderken benden



Bir vapurun isinde ismin tüttü
Dudağımda bir denizci türküsü
Düğüm düğüm sustum
Halatındaki hatırada koptu fırtına



Okyanus yeşili açık bir su
Kısa bir öpüşmeliğimdeki hayat eşiğinde
Eğildim öptüm kurumuş dudağımla rüzgarı



Sen aklıma geldin işte
Öperken resmini rüzgar girdi araya
Bir Ağustos akşamında üşüyen rüyamda soğudu oda
Rüzgar tüm gemileri batırdı ayaklanan asi kıyımdaki sahilde…