idareli harcıyorum ara sokak yazlarımı
sesinin gölgesinden kalan
ruhum traşsız zencisiyim uzağının da
kör bir sağanağın ortasında menzilsiz
ürpertimde kalan yaralı soluğunla
avutuyorum incinen yorgunluğumu...

kaçak saatlerde tarihleşirdi
ince fikirli gözlerini kırptığın
kentin örtemediği burukluğa
ve ne olursa olsun
her şey yarım kalacaktı
saçlarımıza dost ağacın kokusu
haylaz arının afacan müziği
telveye bıraktığın sevgili anı
sonralı düşüncelerindeki yalnızlığım
yarım kalacaktı
yalınayak birlikte büyüseydik
ipek boylu zamanlar eğirir miydik
ufka
acaba...

her yolda
ayrı bir öyküyle kandırdım mutsuzluğumu
yollar bitince kapılara niyetli
kapılar bitince değişik ölüm çareleriyle...
ben çocuk bile kandıramayan ben...
kandım mutsuzluğumu kandırdığıma...

kış gelir korkusuyla yaşamaktır ellerinsizlik
kuşları yatalak görmektir göç düşlerinde
ve hangi eşiği aşsam
başka bir adam olur seni seven suskunluğum
çarpılır bu yalnızlığa kent
bir parkın öğlen sonu
homurtusu duyarsız bir caddenin
beni unutturur
yalnızlığım da...





kağan işçen...