Ağır çok ağır bu kaldırımların dürzü
bir yanı duru bir yanı yanık kürsü

Vuruşlarında baharların tenhası titrek
ürkek ve çilli bacakları
hayatın en tuhaf anları
zamanları düşen yaprakları
sırtına yapışan kozalakları
serzenişleri naraları çığlıkları
barkını evini satmış
satın almış hayatları

Koşup düşerek büyük ayakkabılar giyerek hep bir numara büyük
hep abiden abladan kalma rengi solmuş astarsız entariler mintanlar

defterlerimizi silerek
yeniledik hayatlarımız gibi
her yanlışı sildik
yaptık
oysaki
yanlış bizi buradan alıp götürürdü ıssız sahillere
sigara tüttürdü
yaşlı bir adam
terk-i diyar ederdi umursamadan
vapurları hiç sevmezdik bizi almazlardı çünkü
çünkü vapurlara güzel çocuklar binerdi
bayramlıklar alırlardı onlara
ayakkabıları cilalı parlardı siyah
kızlara pembe potinler
bakarlardı ufka ufuk ta onlara ...

Koşup düşerek büyük ayakkabılar giyerek hep bir numara büyük
hep abiden abladan kalma rengi solmuş astarsız entariler mintanlar


Ağır çok ağır bu kaldırımların dürzü
bir yanı duru bir yanı yanık kürsü