KAPI ZİLİ


Gelsen keşke yapraklar sararmadan
Gittiğin günün inadına dönsen mesela
Nisan yağmurlarında ıslatsak dudaklarımızı
Bakışlarımız şafaktaki güneşi gülümsetse

Çalsan şimdi tozlu kapının zilini
Eteklerim zil çalıp, koşsam durduğun eşiğe
Karşı komşuya aldırmadan öpüşsek kapı arlığında
Kokun dolsa yeniden odalara

Duvardaki koparılmamış takvimi güncellesek
Resimlerinin yerine baksam senin yüzüne
Çay demindeki kelimelerimiz sohbetimizde sevişse
Sen baharı anlatsan… ben de sana pembe öyküler
Vuslata ermiş sonu mutlu son olanlardan

Gitmeden postaneye versem sana
Senin için yazdığım mektupları
Okurken izlesem sardunyanın yanındaki seni
Yok sayıp ayrılığı sarılsak yine o eski günlerdeki gibi

Okkalı bir imgeyle tarif etsem özlemini
Ben çöl sen yağmur olsan düşsen üzerime
-Çöl yağmurum olup yanaklarımı öpsen-
Yine o eskilerdeki gibi….



*
Anlaşıldı bu akşamda gelmeyeceksin
Sabahtan su verip sardunyaya
Geceyi beklemek kalıyor geriye
Alıştım artık yıldızların ışıltısındaki durakta oturmaya…

Sanrılarım yine zile bastı kaçtı
Biliyorum ki çalan sen değilsin
Zili söksem de kapıdan çalıyor hep yüreğim
Hırsızlık ettiğin bir aşkın tozlu kapılarında kalırken ben
Sonbahar hediyesi bir yaprak
Düştü avuçlarıma saçların gibi onlarda sarıydılar….


Yaz ortası kapı aralık,ıslanarak üşüyordum işte
Bu şiir aklıma gelmeden önce sen gelmiştin düşlerime
Üşüyorum işte…. ağustos içindeki sensiz zemherilerde….






"gecenin siyahı zil,yıldız sen oluyordun...görüyorduk ama dokunamıyorduk...hatıralardan kalan zamanın sesleri düşlerimizde çalınırken.."