yorgunluğumun gizli geçitinde
tadımlık insanlar saklı
kalabalığın yarattığı itiş kakış arasında
flu sözler
yerde duran bir damla yağmur pıhtısına
ulaşmaya çabalıyor
ölmekle öldürmek gel git leri çoğaltıyor
derim çekiliveriyor sahneden
koca çıplaklık alkışsız yaşamı öğreniyor
o gün..


düş kırıklıkları için
henüz aşı icat edilmemiş
sesim iğrençleşiyor
buharlaşmaya başlayınca
çocukken ağladığım zamanlarda ki gibi
gelen bir anne yok başucuma
bunca yalanın arasında
gerçekleri bilmemekle ayıplanıyorum
eğilmeyen kalbin efendisi olmanın
civcivlerin bile yutmayacağı masal oluşu
derin uykumdan uyanmama sebep olmalı halbuki
bugün..


adına yakışmalıydı kaçışların
tünellerin sonuna edison çakmalısın
konmazkuşun ya da kuşkonmaz dallarına
bırak yuvalanmayı
siyah beyaz fotoğraf sıkmalısın
kanatırcasına avuçlarında
yıllar yıllar önce doğumuna şahitlik edişinde
ölümüne de tanıklık edeceğine söz vermemiştin
gözbebeklerin dönmeliydi
gözlerinin içinde
düne..