bu şiirde elemden soyunacağız
yaşadıklarımızı değil yaşayamadıklarımızı
dağlara kaçıracağız


gülümseyişin, kızıl bir öğlen üstü hüzün yolculuğunda
ateş gibi dudağında kurumuşsa
ellerin iki yana düşmüş, yüreğine kentten uzaklara göçler kurmuşsan
sesin bile sinmiş bir köşeye, unutmuşsan
bu şiir tam sana göre
sen olursun, ben olurum, gece olur, ay da olur
yüzyıllardır saklanan arzularımızı, intihara düşkün mevsimlerden kurtarıp
radikal bedevi bir şair gibi kızgın kumlara değil büyük okyanuslara dökeriz
bitap bir zavallılığın yalnızlığını paylaşırız
bahçeleri kurutan sessizlik sokağa çıkmasın
en kocamış kargalardan çocukluğumuzu çağırttırırız
yıldızlara basa basa gelirler
onlara bebek, onlara misket, onlara şekerler alırız
dünyanın bütün bahçeleri isten, kirden temizlenir
öyle bir çağrı ve öyle bir etki bu
nasıl da büyülü kelimedir ’çocuk’
iyiye, güzele, temize, yeniden

yaşımı almış giden gözlerime bakma
denizi kucaklayan yakamoza bak
ya da dalgaların türküsüne
ah ne güzel olurdu, o türkünün içinde çırılçıplak kaybolmak
yeterince taşınmış keder, suların akıyla uyansın bir sefer
bakma, yorgun kırlarını sarı buklelerin düşleriyle avutan saçlarıma
çok işimiz var sokakları toplayacağız daha
ormanları kışkırtacağız
ağaçları kuşları yardıma çağıracağız
yazgısı karanlık kokan kaldırımları onaracağız
evlerin tuzlu gözyaşlarıyla atan nabzını
merhametin rüzgarıyla tanıştıracağız




benim çocukluğuma, benim ürkek mısralarıma öyle yakınsın
olmayacağına emin olduğum düştü yüzün
bakma, haykırmamak için kendini zor tutan
isyanlar yutan dudaklarıma
biz oyunları bölüşelim tam ortasından
cinnetlerimiz yanadursun bebeleri üşüten yeryüzünde
biliyorsun
yurdumuzun aklından zoru var
nefretle, hainlikle, ölmekle ,öldürmekle
ezmekle, ezilmekle örülmüş kubbeden kaçalım
sebep çok işte, bunlar da ellerim
yeni bir dünya isterim
ah içimin devrim yürüyüşcüsü
gözlerinde çırpınıyor gökkuşağı
sen bulutların diliyle konuş
ben martıların
göğe sevdamızdan ağlayalım




bu şiirde elemden soyunacağız
yaşadıklarımızı değil yaşayamadıklarımızı
dağlara kaçıracağız...


hüzne ne kadar bulanmış insan

yurdumun sümüğüne kurban
çıplak ayaklı çocuklarından özür diliyorum
göğüslerimize kazılmış bu ortak kaderden kaçamıyorum


yaşam infaz edilmiş

hayallerim dahi korkuyor
kirpiklerimden öteye geçemiyor

şiirim genzime kaçıyor

ciğerim yanıyor...