-Adını Bana Veren Dedeme-

En güzel günlere gelir ilkbahar,
Bir arı ılgında bala vurulur.
Dağları terk eder bir mevsimlik kar,
Ağaçlar semere vermeye durur.

Bir türkü söylerken dalga denize,
Görünmez hiçbir yüz tanıdık bize.
Bu rüzgâr seni de, belki beni de,
Tutar kolumuzdan, alır götürür.

Çocukluk günleri gelir hatıra,
Laf söz dinlemeden onca hâtıra,
Kaçışıverirler hep sıra sıra.
İçlerinden ancak biri tutulur.

Bir köy evi gelir; sonra çocuklar...
Bir rüzgâr usulca camlara vurur.
Camlar ki kim bilir kaç ayıp saklar;
Ardında kaç çılgın heves durulur!

Ve sonra canlanır gözümde dede;
Eviyle, barkıyla, o şimdi nerde!
Hüznümün kedere döndüğü yerde,
Artık Azrail’in hükmü sürülür.

En acı yerinde son bulur rüyâ,
-Sebebi aranmaz, tesadüf bu ya-
Bak, bu da Tanrı’nın işiymiş güya,
Esmekten, o nazlı, rüzgâr yorulur.

06.08.2012