Biz,
O güleç çocuklar değiliz.
Devrildik,
Yıkıldı hayallerimiz.

Yetişsek, güldük.
Henüz fidanken, körpe,
Beyhude bir tokatla
Serildik, sere serpe.
Boy vermedi filizimiz.

Büyüdük;
Çalı çırpı gibi,
Çarpık çurpuk.
Bütün işlerimiz,
Kendimiz gibi,
Yamuk yumuk.
El verdiğimiz
İflah olmadı.
Tükendi ümidimiz.

Olamadık, misâl;
Bayrakta al,
Çiçekte bal,
Ağaçta dal,
Gül, bahçede,
Tarlada erik,
Dağlarda yörük,
Saf yürekli Türk,
Bir taş, derede,
Denizde kale,
Bir baltaya sap,
Her hâl ü kârda
Hâlimiz harap.
Derme çatma evlerde
Heba oldu gençliğimiz.

Ayrılık vakti... Tik tak...
Biz de isterdik elbet,
Arkamızdan şen şakrak
Nesiller bırakarak
Sizlere veda etmek.
Olmadı,
Düzen yine şaşmadı.
Yetiştiremedik,
Yetmedi vademiz.

Kim miyiz?
Herhangi adamlar işte.
Aşkta, sevgide, dövüşte,
Beceriksiz.
Her şeye rağmen, yine de,
Biliniz,
İyi çocuklarız biz.

30.08.2012
Yumurtalık/ADANA