LETHE _Rimbaud’u anarken_

bağışlayın belleğimi
yapamayacağınız en zor
kurmacayı içinizde kısa metraj
geçmişe kazılı olarak
bir taşın yüzünde kör
bıraktığınız hissedişe
hatırlıyorum

ölümü gökyüzünde erittik
balyoz indirilmiş sözlerin
altındaki örs emekçisiydik tümcelere
ve ateşe külü anlattık
demire paslı kanı

bedenimizden acı insan
figürleri susmadı
susmayacak
benim yüzümden döküldü
o kanlarınızdaki pas içinize
alyuvarları akyuvarlarda istismar edilmiş
bir demir ökçe ağırlığındaydı gözlerim
bakire bir geceye sessizce çakılan
intihar süsü verilmiş
serseri bir iz

iliğinden çalıyorum imgeleri
yaşamın acıya haykırışını
kustuğu o köhne vakitte
leş bir et parçasında
arta kalan kemik gibi
ya da anatomiden koparılan
bir çocuk lethe evresindeyken…
lethe yıka beni!
olmayan bir yargının eylemindeyim
olacak bir yargının öznesinde

lethe ben nerdeyim!
bittiğin yerden başlıyorum
başladığım yerden biterken…
nerdesin lethe!

‘geçti artık hepsi.Öğrendim artık güzelliği esenlemeyi.’


Utku KAYGUSUZ
NOT:Arkadaşlar bu sitedeki son şiirimdir.Acısıyla tatlısıyla paylaştığım şiirlerim artık düşle edebiyat dergisinde yayımlanıyor.Beni okumak isteyen arkadaşlara duyurulur.
Site de emeği geçen herkese teşekkür ediyorum.Şiirle yaşamanız dileğiyle....Burda yayımlamamamın hiç bir nedeni yoktur...teşekkürler.