ZAMANSIZ BİR GECENİN SINIRLARINDA FOSİLLEŞMEK

gece alabildiğine mat alabildiğine elzem
aşk kokusu damarlarımdaki ürküntünün
resimdeki tarifsiz kadının beyazlığındayım
nüydüm geceye asılan
düş salkıntısındaki nar
çırılçıplak bir ağaç dibinde
imgesiz natürmort yalnızlığım
sonbaharla dalından kopar beni

taş sabrındaki gizil
ateş rahimdeki kar taneleri gibi
kutsallığının putuyum
güneşe uzayan aşka elveda
gölgenden daha yakınım
ışığındaki cismiyim maddenin
kamaştır beni hacminde
yanmanın ötesindeki simyada
ateşinle kor beni ateşinle

mevsimlerindeki hüznün
başka bir yokluğun izlerinde
sessizliğin de bir sesi var
bütün notaları sen
bedenimdeki izlerin

gecenin kendini özlemesini
istiyorum bükülen bir sancıyım
kalbimin mevzisinde sana
vuruluyorum en savunmasız yerinden

seni kaç kere seversem
bir sen edersin bana
kaç kere sen
bir ben ederim aşka
seni sevmenin
senini seviyorum



Utku KAYGUSUZ