sen giderdin
nilüferler keserdi bileklerini
ben gözlerimi yumardım
gece olurdu sensizliğim
mevsimler değişir
uçurum olurdu uzaklığın
sıcaklığın kalırdı tenimde




kış gelir
bir bulut kaplardı gökyüzünü
entarisinden çıkarıp göğüslerini
ıslatırdı çocuklarının yeryüzünü
sığındığım duldayı sel basar
yeniden kanardı yaram
kalburdan geçip
elekte sıkışırdı çığlığım



acının tetiği düşer
bedenim kokusunu yitirir
sesim melodisini boğardı
otopsi yapılır
faili gözlerinin olduğu meçhul bir cinayet
tanısı yazardı raporda



bir ferişte
bakar dosyama
“kapanmaz gözlerin açtığı yaralar” der
ağlardı
bir de seni sayardı günahlarımdan
yasaklı bir kitap olurdu bedenim
araf’ta bile toplatılırdım




...uyandım
gecenin bir yarısında
kan ter içinde
Beckett’in
sözleri geldi aklıma
“Hep denedin. Hep yenildin.
Olsun. Gene dene, gene yenil.”













Sıtkı Özkaya
26.07.12-Antalya