-unutma
denize düşen her damla tuzlanır-













yağarsın da yağmasına
yağdıkça
yıkanır dağ taş toprak
akar yüzlerdeki maskeler
geride dervişler misali dostluklar kalır


gidersin de gitmesine
herkes üzülür
sarılırlar sarmaşıklar gibi boynuna
gittikçe uzaklaşır da tren
dudaklarında
sevdiklerinden bulaşan baharat kalır


unutursun unutmasına
bir meltem çıkar temmuzda
parkta bir uçurtma havalanır
salarsın düşüncelerini gökyüzüne
düşlerim bulutlarda
aşkın yüreğinde hükümlü kalır


herkesi
ağlamakla hüzünlü
gülmekle mutlu
yaşamakla suçlu
ölmekle tutukludur sanırsın
suçlarsın suçlamasına da...
birinin mendilinde bir leke kalır


ama isyan
ama isyan
asalet gibi durur alnında
kimliğindeki el yazın olur
nüshası resmi tutanaklarda
aslı mazlumların yüreğinde fişli kalır


ah dostum
zıtlar da kardeş olur
kuzeyle güney gibi
gün olacak
fırtınalar örtüneceksin
gün olacak
mistik bir dinginlikte yıkanacaksın




asıl olan
salaş bir ömürde yitirmek değil kimliğini
ömrünün içinden
bazen yarlara çarpa çarpa
bazen söğütlerin saçlarını yıkaya yıkaya
gönlünü yaslayıp nilüferlere
denizlere akabilmektir çağıldayan su gibi















Sıtkı ÖZKAYA
12.07.12-Antalya