8
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
2296
Okunma

Vurulup çöktüğünde batan güneş
Yek gecenin rengi kalırdı şehirlere
Issız sokaklarda yanardı ateşböcekleri
Boynu bükük kalan lambalardan
Dökülürdü yollara
Kaldırımlarda kanatları yakılmış kelebek ölüleri
Yanığın kokusu yayılırken usulca caddelere
Sessizce çekildi pencerelerdeki perdeler
Suskunca gece mil çekerken evlerin gözlerine
Siyaha boyandı yer gök
Yıldızsız daha da ıssızdı karanlık
Ansızın tenhalık yağdığında
Ay ayağa kalkardı birden
Başlardı yokluğunun dayanılmaz saatleri
Akrep yelkovana zehrini kustuğunda zaman durdu
Durmayan tek şey kalırdı geriye
Yanan hatıraların titrek IŞIKları ve birde ben….
Yada
Vurulurdum çöktüğünde gece
Yek/pare yalnızlığımla başbaşa
Issız sokaklarında boynu bükük kalırdım
Dökülürdüm kaldırımlara yanan ruhumla
Yanık kokunu ararken caddelerde
Sessizce susarak siyaha boyardım yıldızları
Ansızın Ay akrep olur sokarken bakışlarımı
Durmadan yanan hatıralarda ikimiz tutuşurduk
Titreyen mum alevleri çarparken duvarlara
Biz her gece o vakitlerde
Parafin kokulu ruhumuzla uçardık kelebeklerin ülkesine...
5.0
100% (9)