Beni ağlarken görmeni istemiyorum asla,
Giderken yüzüme bakma bu yüzden olur mu?
Hatta ardına da...

Geride bıraktıklarına,
Bana,
Aşka,
Ayrılığa...
Pişman olabileceğini hiç düşünmedin zaten sen,
Yoktu kurduğun hiçbir planda.
Adımların kararlı
Ve emin bir şekildeydi.
Bu tavırların yüzünden,
Ben de emindim artık gideceğinden.
Gün sayıyordum,
Gül soluyordum sadece yüzümde;
Sessizce ağlıyordum...

Gözyaşlarım da terk ediyordu yüzümü,
Ardında bir çift ıslak göz bırakarak...
Herkes ve her şey gibi,
Gözyaşları da tam gidemiyordu işte benden,
Mesela; ıslaklığı kalıyordu en azından.
Zamanla değil,
Silince kuruyordu sadece...
Geçmesi için seni unutmak gibi,
İmkansız yani...

Niye ben demedim,
Terk edildikten sonra...
Niye sen dedim,
Niye sen terk ettin?
Başka biri olamaz mıydı giden?
Tabiki de olamazdı,
Çünkü seni sevmiştim ben,
Başkasını değil,
Başkayı...

Sevilen gider, seven kalır...
Bu aşkın,
En sert kuralı mıdır?
Her ne kadar terk etsen de, bil ki;
Geride bıraktığın aslında sende kalmıştır...

Ahmet Kastancı