Ne zalimsin ey felek umutlarımı çaldın
Şeyda bülbüller gibi közlerim dalda kaldı
Bir beyaz gülü sevdim onu da benden aldın
Dönmez artık o günler yazlarım gülde kaldı

Yarin şirin sözleri bal dökerdi dudaklar
Vuslata erişseydim düşmeden saç’a aklar
Gidip yerini bulsun dilediğim adaklar
Başka tadı neyleyim hazlarım balda kaldı

Özlemi zehir gibi yüreğimi dağladı
Saklı sevda ne zormuş dillerimi bağladı
Ardından bakan gözler pınar oldu çağladı
Kor ateşlerde yandım gizlerim külde kaldı

garip kaldım bu ilde yokluğundan bi-zar’ım
kaderin cilvesine kem bahtıma kızarım
geleceğini bilsem mezarımı kazarım
kırıldı gönül sazım sözlerim telde kaldı

Hasret yorgunu gönlüm hazan’ı bekler durur
Her gün yeni bir derdi yüreğe ekler durur
Son bir umut da olsa kapıyı yoklar durur
Çaresiz bakışlarla gözlerim yolda kaldı

Umuda yolculuğun artık sonuna geldim
Kaderimde yazanı şüphesiz Hakk’dan bildim
Velhasılı mânâ’dan payımı çoktan aldım
Diz çöküp yalvarmaktan izlerim çulda kaldı

Mehmet Nalbant