hey üstad !
ben ;
sessizlikte varolmaktansa,
kalabalıkta kaybolmayı yeğlerim !






yırtılmış çoraplarım
belki çok yürümekten...
ama,
sanma ki sufiyim
aşk kaplamış benliğimi
ondandır
berduşluğa yenildiğim.






kimi zaman üşür bu beden
kırk derece, güneşli bir öğlen !
kimi zaman yanar
çıra gibi, mevsimlerden kış iken !







avunmak, unutmak, yeniden başlamak...
kaç kere bedenimde dolaşmış bu duygular
ruh, aşkına aşık iken,
nafile...
yeni bir aşka pupa yelken açmak.






sorgular hitapsız olunca,
varlık esir alıyor seni.
varım diyorsun.
aşığım.
ve o zaman,
kendini,
kendi yudumunla yoğuruyorsun.
bir bakıyorsun ıssız bir koyda
okşuyor yarin nefesi seni.
ya da bir bakıyorsun
bucaksız bir uçurumda,
tutamıyorsun tutmak istediğin o eli.







o yüzden üstad !
sessizlikte varolmaktansa,
kalabalıkta kaybolmayı yeğlerim.