Bakışları donuk
Bir hançerdi yüreğime işleyen
Ağırdan ağır geldi
Sus diyecektim
Sakın söyleme yaram derin.
Bir daha bitti sözünü kaldırmaz
Kaldıramaz gönlüm.
Hiç öylesine baktı gözlerime
Donuk, soğuk
Mermerden...
Soldu içim
Gerisin geriye çöktü
Kalbim öyle kırık ki
Kuruyan topraklar gibi kurudu birden
Gülüm.

Kararan bulutlar gibi taştı taşacak göz bebeklerim
Ben seni kaybetmek için sevmedim.
Sus diyordu sus
Değişmiş o güzelim elleri
Yüzü,
Bakışı
Yüreği onun değil
Hayır böylesi biri değildi sevdiğim;
Ölümüne koşan asker gibi gergin
Hesapsız bir bakış çelikten
Hiçbir şey hissetmeden
Hayır dedi
Bitti.

Çekildi yüreğim çekildi
Güneşim tutuldu
Gündüz ortasında zifri karanlık
Allah’ım bu nedir
Işığım söndü.
Karanlık içinde karanlığa gömüldüm
Ardına dönmedi
Ben dönmedim
Dönemedim.
Öylesine yorgunum ki
Öylesine cansız
Ölüm gelse inan ki
Ölmem bir daha
Ben sen giderken ölmüşüm sevgilim
Bir daha nasıl öleyim.

Kolay demesi yok mu?
Sanki ben ayna karşısında oynadım
İki kişilik oyunda baş rolde
Hem yardımcı hem esas.
Kendi kendime söyledim tüm sözleri
Havada asılı kalmış meğer
Seni seviyorum sözü;
Donmuş,
Ulaşmamış.
Yoksa ben mi ezberdim
Yalandan dünya kuran
Sevmek adım adım
Bir sen, bir o değil mi
Anlamadım.

Hayır hayır inanmıyorum
Hesaplı bir sevgiye nasıl katlanır gönlüm.
Ben hiç karşılık beklemeden sevdim.
Ve yoruldum artık diyorum ya
Sen bakma
Sevmek öyle bir şey ki, en azı
Bakarsın en çoğu oluyor.
Sevmek insanı besliyor
Ben sevginle doyuyorum gülüm
Sen beni bıraktın ya
Ne diyeyim
Sevmek karşılık beklemeden
Sevebilmekmiş diyorum.

(Haziran 2012 İstanbul)