Bırakın çocukları, gökyüzünün maviliğinde
Uçurtmaları alabildiğince havalansın
Renkleri tanısınlar, yağmur sonrası gökkuşağında
Siyah nedir bilmesinler
Uçan halı, sihirli ayna
Masalları dolaşsın dilden dile
Türküleri ulaşsın göklere
Savaşların gölgesi düşmesin gülüşlerine

Bırakın çocukları, güneşin sıcaklığında
Hiç üşümesin yürekleri
Sevgi dağıtsınlar evrene
Soğuk nedir bilmesinler
Üşümesin küçücük elleri
Boy atıp büyüsünler çınar ağaçları gibi, güçlü ve dimdik
’Gülen ayva, ağlayan nar’
Bereket olsunlar yuvalarda
Açlık nedir bilmesinler

Bırakın çocukları, gecenin serinliğinde
Karanlıktan korkmasınlar
Gece sarıp sarmalasın, korusun onları
Yıldızlar yoldaşlık etsin
Gökyüzünün bahçesinde oynasınlar en güzel oyunları
Bulutlar olsun yumuşacık yatakları
Sokakları tanımasınlar

Bırakın çocukları, ormanın yeşilliğinde
Kol kola yaşasınlar hep birlikte
Paylaşmayı öğrensinler
Gölgesinde ağaçların, kardeşçe bir yaşam kursunlar
Çiçekleri, böcekleri tanısınlar
Barış içinde yaşasınlar özgür ve mutlu
Savaş, yokluğu, yoksulluğu bilmesinler

Bırakın çocukları, oyunun masumluğunda
Kirlenmesin dünyaları
Oyunlarda öğrensinler yarınları kurmayı
Hiç bozulmasın yüreklerdeki masumiyet
Sevginin, dostluğun tohumları ekilsin
Kin, nefret, fitne, tüm kötülükler
Yok olsun onların masumluğunda

Bırakın çocukları, yüreklerinin güzelliğinde
Masalların mutlu sonları olsun yaşadıkları
Çekip çıkarmayın düş bahçesinden
Acımasız dünyanın çıkmaz sokaklarında kaybolmasınlar
Köşe başlarında umut beklesin onları
Sevgi tutsun ellerinden
Tebessümleriyle aydınlansın yarınlar

Bırakalım çocukları en güzel duygular içinde
Biz başaramadık mutlu mesut yaşamayı
Onlar kursun kardeşlik içinde sevgi dolu, barış dolu bir dünyayı