Gecenin hüznünü göğsünden sağdım
Saçına yıldızlar yaktım kadınım
Bir zaman gözünde aşılmaz dağdım
Eridim kalbine aktım kadınım


Başımda bir duman içimde boşluk
Yokluğun canıma zordur kadınım
Ruhumu zorlayan izbe bir loşluk
Hasret sol yanımda kordur kadınım


Dilime dolanan bunca yemine
Sadece adını sürdüm kadınım
İçtiğim her bardak çayın demine
Efkarımı katıp yuttum kadınım


Bazen yakınımda bazen de yoksun
Kanayan yaramdan taştın kadınım
Günüme azade düşümde çoksun
Aşkın menzilinden şaştın kadınım


Elini yumuk yap bir selamı tut
Savur Marmara’ya at be kadınım
Kat beni lokmana bir ağızla yut
Derdimi dilinle tat be kadınım


Bilsen duyacaksın isyan sesimi
Çığlığım gökleri deler kadınım
Bitir bu acıyı kes nefesimi
Aklımı şefkatin çeler kadınım


Sen hercai arı gönül köşkümde
Peteğinde bal yok neden kadınım
Adını Gül/şen’de her görüşümde
Beni dert sahibi eden kadınım


Kaldır kirpiğini aç dudağını
Bu aşka bir sözü giydir kadınım
Anlat imkansızın kör sapağını
İndir yumruğunu saydır kadınım



Faruk CİVELEK