1.
Seviyorum, tatlı bir esinti oluyor güneş.
Dönüp arkanı gidiyorsun,
Esen meltem cehennemden bir parça ateş.
Bu hüzün, bu sevinç, bu kavga, bu aşk benim.
Sen temmuzda doğmuşsun,
boş yere kavruk değil tenim.

2.
Biliyorum, ne yangın yeri bu dünya,
ne de gülistan.
Biliyorum, başkasını seviyorsun.
Biliyorum bilmek, ayırmaya atomlarına dek maddeyi
ve insanı kanatsız uçurmaya kadir.
Ve bilmek, seni bilmiyor,
bilmiyor her gülüşünde tekrar tekrar canlanan kelebekleri
su da serpmiyor yüreğime benim!
Sen Temmuzda doğmuşsun,
boş yere kavruk değil tenim.

3.
Sen temmuzda doğmuşsun,
boş yere kavruk değil tenim.
Baharda göçen kuşsun,
ve her gece uyandıranım benim.

Ben mi?
görmeyi, bakmayı,
isminle öğreniyorum saymayı
İsmini katık yapıyorum
isminle katılıyor,
yollar aşılıyor, çocuklar koşuyor,
nehirler coşuyor, çiçekler açıyor,
yani arzulanıyor.
Eli – ah, eli uzaklaştırıp – elin ve elim...
sen Temmuzda doğmuşsun,
Boş yere kavruk değil tenim.