I

Gecenin faili mechul ölü gölgelerini gömüyordu sabahlar
Tan beyaz bir gelinlikle süzülürken serçelerin üzerine
Şarkıcı kuşlar şarkılarıyla sabahın sessizliğini bölerdi
O vakit bölünürdü uykular,sancısındaki özlemlerle uyanırken
Şiir çeşmelerinde yüz yıkanırdı, dilde akşamdan kalma bir beste


II


Torbalı gözlere doldurulmuş yığın dolusu anılar
Umut bakışları takılırdı mavinin peşine
Eski bir mektubun satır arasında gizlenirdi düşünceler
Katıksız lokma olurdu duvardaki siyah beyaz resimler
El tutuşur dokunamazken yürek sabah yangınlarında kalırdı


III


Islak yastıklar küflü uykularında kalırken,güneş kuruturdu
Çifte kavrulmuş bir aşkın elleri saçlara beyaz saçarken
Bir yanım beyaz çiçekli bahar bir yanım kışlara kar tanesi olurdu
Mevsimler hep gidişini gösterirken çetrefilli bir resim çizerdim
Sarı takvimlerim yaprak dökümü şiirlere ebelik yaparken ben dökülürdüm


IV


Kirpiklerime ayaz çalarken, sol yanıma çığ düşerdi
Göçmen kuşların kanatlarına takılırdım,güneş süzmek için içime
Yaz sonrası tarumar bir sonbahar oynaşmaya başlarken ağaçlarda
İçimdeki sen sallardı üryan yalnızlığımı dizlerimden
Kara örtü yapardım sabahlarımı,susturuken kuşları, sana seslenirdim


V


Bir seher vakti çıkıpda gelirsin diyedir bu bekleyişlerim
Uyanışlarımda göz yangını ıslaklıklar yakarken yastığımı
Terli bir sevişmenin paslı gölgelerinde yanardı yorganlar
Uykusuz gecelerimin yorgun sabahları sararken beni
Sana kuş şarkısı bir şiir yazdım, uykularından uyandığında duy diye.....