Bu acının ve bu şiirin tekrar paylaşılmaması duasıyla...


Sanma senden gittim ben, sanma veda ettim ben
Memleketin dağları esirken ölmem annem
Ben Kürşad’ın ruhuyum ne kemik ne et’tim ben
Kırk yiğitle çıktığım akını bölmem annem


Ana ! dolu diyen şu Mehmetçiğin sesinde
Bir maşrafa ayranla ciğerim soğur annem
Toprağa düşen canı, hisset ! son nefesinde
Bu vatana ada ! ve, yeniden doğur ! Annem


Türk’ün budur kaderi, tarihinde çile var
Bir çakıl taşı bile asla verilmez annem
Mete han’dan, Yavuz’dan, Fatih’ten silsile var
Nene hatun’lar varken, yurda girilmez annem


Bu bayrak düşmez yere korumaya and içtik
Namerdin karşısında dururuz dimdik annem
Ne rüzgarlar ektik biz, ne fırtınalar biçtik
Tarihe baş vursunlar, sorsunlar kimdik annem


Tek ben değil cennete binlerce kuzu yürür
Şehitler görür, duyar ölmüştür sanma ! Annem
Alparslan’ın Hani’de verdiği sözü yürür
Yoklarım ara sıra, yok diye yanma ! Annem


A/RAS
Eylül, 2011



Daha ölmedim anne, mezara koyma beni
Can denilen libastan, böyle tez soyma beni..


Haberimi vermişler feryat figan eyleme!
Kapındaki Mehmed’e, ben diye sarıl annem..
Ciğerin sökülse de isyanlı söz söyleme!
Sen şehid anasısın onura karıl annem..


Ecelimi nurlarla sundu bana melekler
İçerin titremesin, canım yanmadı annem..
Gaipten bir ses geldi kabul olmuş dilekler
İçtiğim şehadete gönül kanmadı annem..


Cennet ayağındaydı, yollarına serildim
Artık hakikat yerin başımın üstü annem..
Yaşarken ölüymüşüm, ben ölünce dirildim
Şimdi amel defterim günaha küstü annem..


Mekânımı görseydi âlem koşardı cenge
Toprağın altı sanıp, kendini üzme annem..
Yatağım baştan başa boyanmışken al renge
Üstümdeki bayrağa yaşını dizme annem..


Vatanım, sevdam, oğlum, kızım sana emanet
Bayrağa türkü yakan sazım sana emanet
Dört yanım bahar şimdi, yazım sana emanet
Ben artık zamansızım, sen hakkını helal et!

Betül Yüksel
Ağustos 2011 , İstanbul





Sevgili A/RAS ile yapılan bir ortak şiir çalışmasıdır...
Şehitlerin acısını yüreğinde hisseden kaleme saygı ile...