Ben yorulamam yollar yorulsun
Hakka el açmayan eller kırılsın...



Hanım yine sitem edecek diye
Şiir deryasına dalamıyorum
Yazacak o kadar çok şey var ama
Kendimle baş başa kalamıyorum

Sözleri acıtır ruhumu bile
Kalemim korkudan gelemez dile
Mecnun’lar vurmuşken bozkıra çöle
Beni tutan nedir bulamıyorum

Fırtınada liman gözümde incim
Hanımım baş tacım yaşam sevincim
Mutluluk kaynağım gönül övüncüm
Yine de şiirsiz gülemiyorum

Teraziyi kur da gül bayramında
Tercih et deseler yol ayrımında
Vatan mı şeref mi akıl deminde
Düşünüp bir karar kılamıyorum

Titrer de kirpiğin ufka bakarsın
Toz kaçar gözüne neyi saklarsın
Suları mı gemiyi mi yakarsın
Kimseden bir yardım alamıyorum

Dünyeviyim sargı tutmaz bu yara
Tabipler de hasta olur ne çare
Şiirsiz ve gülsüz gidilmez yâre
Kapıyı açar mı bilemiyorum