Hayat mı tozpembe gözler mi güzel
Dört mevsimi anda yaşamak zormuş
Bir öyle bir böyle kendine özel
Olanı ihlâsla taşımak zormuş

Ne arife kalmış ne de alime
Nakşetmiş gelinler birçok kilime
Mezar taşlarında aynı kelime
Aşığı kendinden boşamak zormuş

Gelmez dile demek yiğitlik değil
Yürek korkusundan sus pus ol eğil
Dua ve beddua düşün dur boğul
Kabuksuz yarayı kaşımak zormuş

Mecbursun kendine ele ümmete
Babaya anaya birkaç millete
Aynalar da düşer birgün zillete
Cam gibi dağılıp ışımak zormuş

Kime göre yüksek görece alçak
Pas tutmaz çiviyi tut çiviye çak
İblisi yontar mı put kırmış nacak
Yükseldiğin yerde üşümek zormuş

İç karanlığına güneş erişmez
Başka bir şey lazım solmaz buruşmaz
Kördüğüm aslında ama karışmaz
Saf olanı akla döşemek zormuş

Dünyevi sonunda erse kemale
Devri daim eyler aşkı zevale
Bir ömür Rabbini aşkından bile
Kıskanıp baş başa yaşamak zormuş