0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1063
Okunma
Bu gün epey derin acılarla uyandım,
Neşter sancısını bir ben duyandım,
Dostları görmeyince daha da yandım,
Bilmem bunca acıya nasıl dayandım?
Birazdan duyulur doktorun sesi,
Sonra ensemde hemşirenin nefesi,
Böyle günde duymak çok zor herkesi,
Özgür kalsın kuşlar açık bırak kafesi.
İstanbul’a çok yüksekte uyandım,
Bütün acılarımı ilk ben duyandım,
Yoldan geçen gölgeyi sen sandım
Bunca yalan yıllara boşuna yandım.
Bir dost edinmişim koca bir martı,
Olurmu ki onunda dostluğa şartı?
Kahpelikler herkesin elinde kartı,
Bence kalan yaşam yeni bir artı.
mehmet Tahmaz Taksim ilkyardım hastanesi
