I.

dumanlı soğukların ardında kaldı ayrılık
dışarısı da olamadık içerisi de sıkıntının
çocukluğumuzu alıyoruz her gece koynumuza
bu haziran da büktü boynumuzu
bu yaz da bükecek belli ki
kalbimizde kuraklık sürgit
aklımızda önümüzdeki kuru ayaz
olsun
ıssız hayaller peşinde koşmadık biz
sevdik
ölüm kadar vazgeçilmez bir gerçeği
birbirimizi...

II.

cadde karlıydı
ayaklarımız ufak
ve keskin alaşımlarıyla
tiz
kızıldı
ufkumuz
bol düşlü
ter kokuluydu içliklerimiz
çağla ağaçlı öykülerimizle
vara vara
eski sandık özlemli mutsuzluklara
vardık...

III.

suya aşa arlı
ara zamanlar mağduru gençliğimizle
ikmalsiz kaybettik otogar heyecanlarını
ellerimiz iştahsız uzanarak azıklarımıza
ve yolları hatır uğruna geçtik
değil mi ki sevdalandık
kuzgun bozgunlara hazır bir gerçeğe
birbirimize...

IV.

önce aşka saygı duyduk
sonra kendimize
ayrılıktı güzelliği getirecek
aramızdaki geceydi
çünkü en çok paylaşılacak
yarısı benim
yarısı senin
yıldızların yarısını saymayı da
sana bıraktım
birlikte sarmak için
yarasını zamanın
ve seslerimizin birbirlerine uzaklığını
ölçmenin yarısını da bıraktım sana
istedim ki ayrılığı da paylaşalım...





kağan işçen...