9
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1060
Okunma
Yıkıldım yalnız bir çınarın dibine
İçimde hasretin heykelini taşıyan toprak
Yok yok
Kırık bir çamur kokususun burnumda kalan
Gerçekte ellerimdi sana uzanan
Ulaşılmazımsın ardından koştukça
O kadar küçüldüm ki zerreler kıskanıyor
Ayrılıktan geriye kalan yürek
Sızladıkça seni anıp
Dileğim göz tırmalayan duruşunu yok etmek
...
Dağ deviren gülü
Yürüyüşümü kaybettim
Arsız çocuk gülüşleri var ardımda
Bana ayrılığından miras mı kaldı bu hal
Çırpınır içimde hakikate benzer ağlamalar
Yaşam sancılı bir düş artık
Gerçeklik ki
Manasızlıktan kurgulu bir düzine
Hayal…
Gece hep soğuk kokuyor
Kendime gelme çabası kuş kalbi sızlaması
Seni düşlemekten usandım
Ellerini çek yüreğimden
Gözlerimi özgür bırak
Biraz nefes alayım…
Kalbimden yavaş yavaş düş artık…
..............
Cevap Yaz