üstümden kalıp kalıp döküldü sensizliğim
’yeter’dedim,terketsin artık beni bu zalim ayrılık
bir nefes çekip saklımdaki aşk zıkkımından
bir nefeste ben üfledim arsız düşlerimin boğultusuna


yinede arınamadım bu yakan susuzluktan
yaktıkça yaktı sabah ve gecenin efkarlı tortusunda
namlusunu hep bana doğrultmuş aşk
çelik gibi soğuk gözleriyle ayrılıklar kuşatır
kıyılarım şimdi don.



bir ben zavallı gibi
bir sabahın açılmamış perde aralıklarında
gölgelerle danseden seheri kıskanırım



bir vuslata açım ki;doymak bilmez bu yürek
tadımlık mutluluğa dar ömürlük sevilerim
ellerim kasılır,dillerim sökülür söyleyemem gururumdan
kurur sözlerim dudağımda amansız
yadıma sen süzüldü irin gibi geceden
içerledim yürüdüğün şehrin kaldırım taşlarına



fayı kırık hayallerim keşmekeş ve fail
hep sana battı can çekişen gözlerimin şafağında ay
küstüm insanlara,vurdum aklımı kuytuya bağırtarak acı acı
her üşüdüğümde can yandı adından da öyle kavurdum



tek ilacım sendin onuda erken tükettim vesselam
duama Amin süzemedim gönül bağımdan
Tövbemi arkandan dün kılıp erteledim
kendimi feryad figan aşkından silkeledim

küfür gibi kopuyor dilimden ayrılığın canhıraş
beyaz bir çarşafa renkli resimler çizdim

biraz sen kokladım,biraz ben sakladım yeşiline resmimizin
doğmamış bir bebeğe is/medip hayallerimi

umutlarla döşenmiş bir gönül evini dün gece terk ettim.





08/06/2012---06:40 GÜL BEŞİNCİ MEVSİM