"tiryakisiyim çürümüş ahşap pencerelerin
hep eskirken
en diri rüyalarım bile"

rüyalarımın en görkemli yerinde pinokyonun burnuna firar eder kendini masal zannedenin ıssız zenginliği!... belki bu yüzdendir düşlerin salıncağına hep kendimi bırakışım... biliyorum birgün o salıncağın en ince yerinden kopacak damağımda saklanan eprimiş bekleyişlerim... ama kopmaması için bütün masal kahramanlarını toplayıp yeni bir alfabe oluşturmaktır belki de bu yorgunluğun tek çaresi...


"korkma hemşire
düş kanseriyim
erken tedaviden çok uzak
gittikçe yayılıyor yalnızlık hücrelerim
sen git bit pazarından bana sihirli bir asa al
ucuz olsun - az kullanılmış olsun -aşık’tan temiz olsun
en son büyünün son kullanma tarihine de bak"

biliyor musun kendim! yalnızlığın kahrımı sulayan sükûnunda döllendi düşlerimin kanser hücreleri... bile bile gitmedim mehtabın geceye kafa tutan ışığına... geç kalmış kurbağanın prensesin dudaklarında yaşama aşk bestesi gibi koşuyorum ölüme! belki de bu büyülü cesaretin kanadındadır gerçeği kaybettiğim yerin adresi... sitemlerimin toplamından çıkaracağım sana çarpamadığım kendimi... çıkan sonucun tılsımını içireceğim kırmızı başlıklı kızı dört gözle bekleyen kurtun adam olmaz yanına!

"sonra bir de paslanmış bir sinema filmi getir bana
şey olsun filmde
iki aşık birbirine doğru koşsun sahil kenarında
öyle ağır ağır, düşçekimsiz bir ortamda
"son" yazdıktan sonra da koşsunlar
televizyon kapandıktan sonra da koşsunlar
öyle ağır ağır ve kavuşamadan"


sonra bir Türk filminin fakir oğlan zengin kız repliğine perde olup sorgulayacağım düşlere sığınan ikilem efendisi cümlelerimi... aşkın kundağına soluğunu süren o haylaz umudun avuçlarına kaçıp, hüznün inadına kavuşmalar oratoryosu hazırlayacağım! sesleri duyuyor musun polyanna! ben düşlerimin kanserli hücrelerine bile şiirin ritmini sağacak kadarrr!...


"aklımdayken bir de yeni mahsul bir masal al bana
şu prensesin kurbağayı öptüklerinden değil
zaten hastayım sonra siğil filan çıkar hayallerimde
peter pan gibi uçanlardan da alma
bende yükseklik fobisi var - delik deşik bir kalp var
rapunzelli olanlardan da alma
nereden bulurum sonra istediği tonlarca şampuanı
sen sonu olmayan, kendi halinde mülayim bir masal al
hiç anlamayalım mutlu mu mutsuz mu bittiğini
devamını bekleyelim ergen bir heyecanla
elimizde zehirli bir kumanda
kimsesiz bir masalın izlenme oranlarına bakalım"

evvvet evvet aklıma gelmişken söyleyeyim... izlenme rekorları kıran masalların hepsi yalan ... Alaaddinin Sihirli Lambasındaki cin söyledi bana... Hansel ve Gratel'in ormandaki kayboluşlarının sebebi de üvey anneleri değil içlerindeki insana dair besledikleri aşırı güvenin yan etkileriymiş... 'ah kendim neler oluyor bana... elimdeki kumandanın mı yoksa ruhumun fırtınasına kafa tutmaya çalışan yüreğimin mi yansıması bu karmaşıklık!

"hemşire
kim çekti mutluluğumun fişini
bak
yine imge yetmezliği yaşıyorum
kuruyor kalbim
acil mavileşmiş ayrıntı takviyesi lütfen
yoksa bedenimin üstünde filizlenecek bu sendromlar"

soruyorum eyyy mavi! yüreğimin anavatanını işgal edenin sessizliğinde mi kaybettin beni! düş ormanımın bütün ağaçlarını kesiyor kısır gölgeler... yüreğimin ibriğinden akıyor zehir zıkkım edilen umutlarımın çığlık çığlığa sesleri... mutluluk, yürek terinin baba şefkatine anne soluğu sığdırmaya çalışan çocuğun gamze yarışı! mutluluk, yüz görümlüğü alan gelinin dudaklarındaki yarın yazması...

"hemşire kürekleri daha kuvvetli çek
yoksa arzularımıza çarpacağız tüm siyahlığımızla
sen bu dalgaları şimdilik başka bir denize enjekte et
ve bir de bana yeni doğmuş bir liman getir
çok yoruldum bu metruk çarşafların üstünde
hem mürettebat da memnun değil bu ayrılıklardan"

yorgunum be eyyy!... çirkin ördek yavrusunun yalnızlığı ve hayalkırıklığını biçiyorum edebi toprağımın kollarındaki mânâya... hasat yorgun bir başağın sarı tenindeki kararsız anlama kaldı... yorgunum işte! itiraz eden var mı? varsa alsın Pembe Panter'in rengini gelsin kıyılarımda bekleyen düş sandalına!... siyahın bile başı ağrıyor yorgunluğumun mırıldanmasından... şimdi bir parça mavi çalıp kanayasım geliyor kırmızının arazisinde doya doya!


"sen en iyisi tut gözlerimden
çırılçıplak bir tünel keşfet bana
ve en derin yerden taburcu olalım birlikte
sonra yine üflenirse bir daha sur
olmadı geri döneriz -
ihtirasla sıvanmış cümlelerimizle..."

yok yok! en iyisi kanserli hücrelerimin düş emen toprağına sığına sığına çoğalmak... ya da uyuyan güzelin vuslatsız kirpiklerine bir de benim masalımı sığdırmak!...

düş tespihi... neydi nasıldı ne oldu bilmiyorum ama dizelerin içine dalınca benim de masalları ziyaret edesim geldi...

şiirlerin, insanı şiirin gerçek sokağına götüren gerçek ve düş arası ziyafetinde dinlendiriyor hep...

t e b r i k l e r


Mehtap ALTAN tarafından 6/5/2012 1:00:19 PM zamanında düzenlenmiştir.