Yetim kalıyorsun bazen
Bazen, neresindesin diyorsun yaşamın
Vurgun yemiş, bütün yüreğin
Bir salıncak oluyorsun, yeryüzünden
Gökyüzüne.

Şimdi git diyorsun!
Peki, gidiyorum…

Zeytin dalı gözlerin,
Beyaz kış gecelerin,
Sarhoş mayaların,
Senin, masum kirpiğin,

(Hepsinin vardı bir anlamı!)

Seninle ben, iki nehir arasıyız
Gün batıyor, günü bıraktığın yerde
Damarıma değiyor şırıngalı bakışın!
Kıyısına vuran korkun
Islak bir türkü çalıyor, en yangın yerinden!

Masamdan kalkıyorsun
Sana bakıyorum, en vurgun yerinden
Dul bakış saklıyorum,
Gözlerine uzanmak için.
Gitme diyorum! Gitme…
Oysa en çok, ağlarken güzelleşir bir kadın
Nehir kadar ağladım berrak yüzüne!

(Yakışmıyor mu dersen hüzün
Evet, yaşıyor arkandan ağlamak! )

Ezberimde gidişin…
Ayağa kalkışın…
El sallayışım…
Bana bakışın…
Dudak büküşüm…
Adım atışın…
Her şey ezberimde…

Taze bir ekmek kadar!

(Yıkar mı sence, beni bu ayrılık?)