Kalkış saatini bekliyor istasyonda kadın
Gitme vakti diyordu yanındaki
Nefreti satılığa çıkarıyorum senin için
Avucumun içi enkaz işçileri gibi
Durmadan tiz biranı damlıyorsun içime

Kaçırma gözlerini gözlerimden!
İntihar yeleği dikiyorum bakışlarımıza
Neşter bu yalnızlık bizimkisi
Sadece ben görürüm geceleri uyurken

Gülüşünü gönder çelimsiz aşklara
Gönder yorgun dünyaya acımızı
Gör bak ne motifler işlenir adımıza
Öyle hayvani duygular besliyorum ki bize
Etrafta bizi bekliyor fareler!

Yoksun bu akşam öteki akşamlar gibi
Daha kaç gece alevlenir kanım?
Kirpiklerin eğilir balkonumdan
Göz göze geliriz anlamsız yere
Kimse görmeden gidiyorum işte!

Devrik cümlelerim bir sana yakışırdı
Yüzümün yanık anası!

Limana götür beni rüzgâr
Dalgalara çarp bedenimi!
Kalbimi martılara ver oracıkta
Felâketim olur bu şehir
İçinde o da yaşıyorsa?

‘’Ben en çok uçurtmamın ipi koptuğunda ağladım...’’