Ödemekle tükenmez cömert olanın borcu
Yok elinde yoktur sen hiç bunu düşündün mü
Şifacı olsan bile gönlün bulunmaz harcı
Her gönül kırıktır sen hiç bunu düşündün mü

Deryalara benzeyen köpük saçlı ihtiyar
Süt liman olarak gez beni de diyar diyar
Deliler kumsallarda dalgaları da sayar
Bu akıl kaçıktır sen hiç bunu düşündün mü

Bütün gözyaşlarının düştüğü büyük derde
Bir yer var yüreklerde gerçeklerde ve serde
Dosta ataya yare bile kapalı yerde
Yol kime açıktır sen hiç bunu düşündün mü

Rüzgarlara imrenip ’hamdım-piştim...’ diyen genç
Kasırga ol boran ol tarlamı talan et geç
Şu kafamdakileri koruyan binlerce saç
Gökte nur ışıktır sen hiç bunu düşündün mü

Azazil bu lokmayı denedi yiyemedi
Adem olan edepten hiçbir şey diyemedi
Hiçbir aşk bu korkuya itiraz edemedi
Aşk neye aşıktır sen hiç bunu düşündün mü

İşte hayat ve ölüm deyip de geçtiğimiz
Sır diye diye ölçüp görmeden seçtiğimiz
Seslenip sükûtunu duyunca kaçtığımız
Ne su ne topraktır sen hiç bunu düşündün mü

Dünyevî benle yaşıt gönüllere dillere
Ölülerin gezdiği yollara ve illere
Yaşama sevincime korku salan kullara
Mühlet veren tektir sen hiç O’nu düşündün mü