asi düşüncelere giydirip deli gömleğini
her gün dalıyorum sağırlar denizine
takati bitti sadık bekçimin de kalmadı
bir damla kanı yazmaya bu riyakarlığı

biriken siren sesleri gırtlağımda nafile
çıkmıyor tek sıkımlık nefes ağzımdan
her yeni doğan gün de benim gibi
bilmeden çaldığı kapının ardındaki belirsizliği
batıyor bir dağın ardına

ve dinmiyor sesi dakik aralıklarla kuleden
darağacının siluetinin

akşam güneşi daha ben varmadan eve
sisli tül perdeyi çekerken bulutların üstüne
gerçeğin kıldan kıyısına çadırını kurup
kırdı gerdanını yalayarak dudaklarını kız

cüzzamlı bir iki söz kaçışan aklımın
uyuşmaya yüz tutmuş çıplaklığından
gecenin kabrinde ellerim çığ gibi
yarılıp toplanıyor telleri beynimin

döndürerek kömür gözlü bakire eteklerini
serpiyor gözlerime yabani yağmurları
geceye inat ansızın doğsa ay delinse şu zar


Blackless