Sahipsiz kelimelerle örülen
Çıplak bir gökyüzünde
Geceyi içiyorum
Sarhoş bulvarlara düşen gölgeler
Çoktan terk etmiş şehri
Yorgun vapur izleri parlıyor
Ayın müziğinin sağır eden sessizliğinde
Yaşayamadığım aşklar
Ah tutamadığım sözler
Çılgınca dilediğim ve düşlediğim
Canım cehenneme
Canım cehenneme
Biliyorum
Tanrının sopası aşk biraz
Biraz yanılmak
Kayıp sayfaların derinliğinde
Ayıp
Çok ayıp tutulmak
Tutunamayanların tebessümlerine
Tutunmak istemek duygusunu
Kutsal bir yasakla
Daha bir fazla seviyorum
Tüm suçum
Mutlu bir an bırakmayı istemek
Şafağın gözbebeklerine
İnsan gibi arzuluyor
İnsan gibi korkuyorum
Yanmaktan değil
Daha fazla yanılmaktan
Kendime düşman savaş alanlarından
Topluyorum dost kokularımı
Hala
Canlı bir mızrak gibi çaresizliğim
Hala
Birilerinin avuçlarında yaşama bağlı
Birilerinin avuçlarında sımsıkı
Aşkın hep o son anı
Bu yüzden
Şehre kaçıyorum durmadan
Kalabalıkları üstünden silkelemiş
Beni bekliyor yorgun iştahıyla
Sen yenilmeyi
Ben yenilemeyi seviyorum diyor
Hayatı ve insanı
Sen susmayı
Ben susturmayı seviyorum diyor
Hayata dair tarifeleri ve koşuşturmacaları
Seni ben büyüttüm çocuk
Acılarınla
Direncinle
Sığındığın sessizlikle titredim üzerine
İyi ki buradasın der gibi
Işıldıyor yüreğime
Uzun uzun
Nefesimiz kesilene kadar izliyoruz
Sahip olduklarımız ve yitirdiklerimizi
Kaybetmiş şiirlerle dönülen
Bir yoldan dönüyorum kendime
İçimden
Martı geçitlerine…