Biraz cesur olacak şair
Şairim diyorsa aleme
Öyle yuvarlak şişlemeyecek
Sırtından ölü yoldaşlarını
Engerek gibi mümin olmayacak
İnanç kuyusunun karanlığına
Bir ön sırada secde edeni
Kıskanmayacak mesela söylemleriyle inançlıysa
İlkokul sınıfında
Sırasını beğenmeyen öğrenci gibi


O ilahi kapıyı açacak
Yuvaya bitkin dönenlere
Bir peygamber gibi mesela sanatçı ruhuyla
İzin vermeyecek
Can Yücel ve Ruhi Su gibi insanların
Mezar taşlarının kırılmasına
Bu ayrımcılığı aşılamayacak topluma
Edebiyat çatısı altında


Demiştim ya
Yerin dibine sokacaklar seni
Ödül bekleme
Ödün vereceksin suskunluğunla
Budur sanat kimi geceleri


Öyle işte
Öyle şair, dost olacaksın kibirsiz gölgenle
Beklentisiz yazacaksın olup bitenleri
Mesela düet yapmayacaksın kendine
Sistem bekçisi kalemleri


Yoksa kim inanır
Senin deli taylar gibi hiçliğe koştuğuna
Sen yoldan geçerken
Şiirlerine aşık çocuklar bile bazen
Tanıyamamalı yüzünü bir derviş gibi
Gün ortasında gölgesini yitiren
Bir çınar gibi mesela


Biraz cesur olacak şair
Kimi zaman bir şiirle Vatanı kurtaracak
Zamanı geldiğinde İnanca en sadık mümin
Aşk gibi
Zamanı geldiğinde
Karanlığa en özgür kelime olacak bir toplum için


Demiştim ya
Yerin dibine sokacaklar seni
En büyük onur budur sanatın için
Zindanların sistemi olmaz merkezi de
Yetinmeyi öğrendiğinde acı bir sessizlikte
Herhangi bir köşede soğuktan sızıp
Ölmeyi de bileceksin şair gibi


Bu yüzden acımasızca vurma
Ölüsüyle devleşen yoldaşlarına
Çünkü sanat biraz da vefa meselesi
Çünkü şiir biraz da veda meselesi…