Yağmurlar paslandırır çivilerini
Saplanır çamurundaki toprağına
Çakar batırır bakışlarıma
Gözlerim kör kalır düşlerime
Batarım tenekeden gemilerimle
Paslı dudaklarım çöl çatlağı susar
Ha desen yeşerecek ıslanırken kurur

Yağmur ortası vurulurum "kaldırımlarında"
Dilim dişimi ısırır
Isırgan suskunluğunda
Sessiz bir kurşun atar kayan yıldız
Yaralanırım geceleyin, gecelerken
Düşerim karanlıkların ortasına yanlızlığında

Yetim kalsın uykum ben beslemeyeyim
Çeketimi ıslak bırakın
Daha ne ağırlık getirebilir ki dünya uykularıma
Cebimde saklı kalsın karanlıklar
Verin bana tüm siyahları yanımda olsun
Cebimde kalsın şiir...

Kaburgasını çatlatan volkanın eriyeni
Yer yanar ben dönerim yetimliğinde kalsın dağlar
Bırak ben yanayım sen yanma
Bir yanım kan soğukluğu donarken
Bir yanım ateş olup düşsün yüreğime...

Beni de bekleyenler var uykularımda
Sen gibi
Kızılcık kırmızısı gök sarmışken göğü
Kahverengi bir yer kucak açar memesinde
Emzirir beni doyasıya
Toprak kokusu çekerim ciğerime
Doyamam o sarılışa...

Kaldırımların bana annelik yapsın
Çığ yangınlarında yansın yorganım senli
Evlerin penceresi kör kalsın
Bırakta seni göreyim çilemi doldurayım
Ecele bırakırız kendimizi
İzin kalırken
Uzasın senin kaldırımların sen gibi...

Biz kısalırız uzayan ölü gölgeleriz
Seni hatırladıkça yüreğimiz uzar
Bir yanımız sen
Bir yanımızda münker nekir
Allah’a Emanetiz işte kaldırımlarında...
Çile/siz aşkın ortasındayız affet bizi... ÜSTAD....