Bu karamsarlık, bu telaş
Bu yersiz korku niye çocuğum?
Kaldır başını seyret gökyüzünü
Zamanı değil midir tam da dik durmanın
Bakışınla yıldızları toplamanın
Güneşe dokunmanın ayı ellerine almanın...

Sen Cumhuriyet’in çocuğusun
Hiçbir yabanıl ot yakmamalı tenini
Kanatmamalı dikenli tel parmaklarını
Bayrağın elinde Ata’n yüreğinde
Kim yakabilir canını...

Kalbini ferah tut ve inan bana çocuğum
Güzel yarınlara gebedir gün
Yıldırmasın gördüklerin, duydukların seni
İnecek elbet bir gün sırtındaki kamburun
Yere sağlam basacak ayağın
Karanlığa bakmayacak gözlerin
Bugünün gibi olmayacak yarının
Ve kara deyince karanlıklar gelmeyecek aklına
İnan bana çocuğum
En büyük onurundur Atatürkçülüğün...

Kilitler vurmak isteseler de diline
Engeller koysalar da yoluna
Ürkek bakmasın gözlerin camın arkasından
Yüreğinde ağırlık, içinde sızı taşıma
Eksilmesin dudağından tebessümün
Yemyeşil olsun yarınına dair umutların
Ne surlar, ne taştan duvarlar kalsın hayallerinin önünde
Sesin kısılmasın, sözlerin asılı kalmasın havada
Çünkü sen Cumhuriyet’in çocuğusun
Çünkü sen Atatürk’ün izindesin...

Yüreğinde Ata’n, elinde ay yıldızlı bayrağın
Yırtarak gökyüzüne gerilen perdeyi
Kucakla bu güzel vatanı
Ve de ki:
"Özür diliyorum Ata’m,
İstediğin gibi ilerlemiyor bu vatan
"İstikbal göklerdedir" dedin
"Bilim ve ilim dedin" ama
Biz göğe bakamıyoruz
Gözlerimiz bozuldu sanki
Gerçekleri göremiyoruz
Bilimden, ilimden koptuk
Tarlada buğdayı, bahçede meyveyi tükettik
Toprağımızın rengi bozuldu
Ne mısır, ne patates hiçbiri doğurmuyor
Tohumumuz kalmadı her şeyimiz Avrupa’dan geliyor
Biz Avrupalı olduk Ata’m..."

Ama sözüm olsun sana
Ve ant içiyorum karşında ki;
İlkelerin rehberim, Sen yaşama varlığımsın
Kurduğun düzeni bozdurmayacağım
Bu toprak Türkiye Cumhuriyeti’nindir
Asla böldürmeyeceğim
Başımızın tacısın; izindeyiz, fikrindeyiz
Biz Türk Milleti, hep seninleyiz Ata’m...


Rukiye Çelik
19 Mayıs 2012