Sanma sakın!
’’Dikili ağacın yok’’ diye

Sevdanla
Sadakatinle
Asaletinle
Sana benzeyen,
Sana yakışan
Beşinci mevsimim diyebileceğin
’’Bir ağacın var’’ senin.
Yaşlanan gövedesinde bizler
Koruyan gölgesinde çocuklar,
Koklanan çiçeklerinde torunlar...

Bu benim ağacım dediğin,
Dikip suladığın
Başlayıp bitiremediğin.

Ve bizler sensiz,
Sahipsiz - susuz
Yarım,
Gurbete salınmış
Her bir yaprağı un-ufak rüzgarın kollarında,
Dalları sel sularında
Ama gövdesi toprak kokan
Ve de sen buram buram...

Ve bizler ki yokluğunda
Yürekte yara
Gözlerde yaş
Kulesi devrik
Tarihi silik
Mevsimi sarı
Güneşi batık...

Ama senin ’’Bir ağacın var’’
’’Soy’’ ve de soylu
Kokusu serin
Toprağı aziz.

Kök kök ebediyet
Yaprak yaprak rahmet
Ağaç ağaç nur
Ve orman orman
Cennet sana...


Rukiye Çelik
22.11.2007 14:48:00