Aldığım nefes, yürüdüğüm yol
Damarımdaki asil kan, Sensin Cumhuriyet
Hürriyet, bağımsızlık, yeryüzü, gökyüzü, uçan kuşlar
Ağaca tırmanan karıncalar, sincaplar
Gördüğüm bütün güzellikler senden hatıra
Hepsinde senin adın ve imzan var Ata’m, bitimsiz sevdan var
Aklımın aydınlığında yemyeşil duran...

Yanlışımı düzelten, rotamı doğru çizen
"Egemenlik Kayıtsız Şartsız Milletindir"diyen
Ülkem için tarih yazan Canım Ata’m
Teşekkür ederim, göğe dokunacak kadar
Beni yükselttiğin, bulutlara ulaştırdığın için
Sonsuzluğu gösterdiğin, bir hikaye
Bir masal ya da tozlu raflarda duran
Bir roman değil ebedi bir özgürlük olduğun için...

Seninle masmavi bir gökyüzü oldum
Dalgalandım ay-yıldızlı bayrak oldum
Rengine dokundum, öptüm kırmızı-beyaz oldum
Sevindim zaferler kutladım, bayram oldum
Sen vardın bugünümde, yarınımda
Gurur abidem, güneşim, canım Ata’m...

Sonsuzluğu gördüm 29 Ekim 1923’le
Çiçek açtım bahar oldum, yaz oldum
29 Ekim 2024’le yüzbir yaşımda genç bir Cumhuriyet oldum
Bayram oldum Türkiye’mde, hem sevindim hem güldüm
Hem ağladım, hem öldüm, yurdumun dağlarında, denizlerinde
Taşında-toprağında, okyanus mavisi gözlerinde kayboldum Ata’m ...

Şair Necmettin Halil Onan’ın
"Bir Yolcuya” adlı şiirindeki:

"Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın
Bir vatan kalbinin attığı yerdir."

Mısralarıyla,
Senin izinde yürüyen bir yolcu oldum
Eğilip öptüm toprağından, tohumundan, bir değil, binlerce kez öptüm
Türkiye Cumhuriyeti’nin şanından, şöhretinden
Ve Ata’m ellerinden öptüm Senin, öptüm, koydum alnıma
Ben oldum Ekim Tarlasındaki en güzel tohum
Ve ülkem oldum yarını hiç bitmeyecek Cumhuriyet oldum...

Öptüm vatanımın çayır-çimeninden
Dalında çiçek açmış kiraz ağacından
Yaprağından, börtü-böceğinin sesinden öptüm
Ve sonra titrediğini gördüm toprağımın
Eğildim kulak verdim, Senin ve silah arkadaşlarının
Ve bu vatan için can vermiş binlerce şehidin
Sesiydi yeri-gögü inleten Ata’m. Ağladım, ağladım toprak oldum
10 Kasım’da doğmuş olmakla, Senin acına denk gelmekle
Çok öldüm, uzun uzun öldüm
Ölmek ve ölmemeği senin dehanda gördüm Ata’m

Rukiye Çelik
Ankara 29 Ekim 2024