koyu tonluydu duvarın ötesindeki giz
saman rengi bir kışa doğruda bulut
çözemediğim yüreğimin sorusunun yanıtı
yirmi yıl önce dinlediğim şiirin içinde
geceyi anımsatması sensizliğin...

ağaçlarla düşünmek güzeldi
akışını gülüşünün bir sonrasını merakla
sokakları pastel sabahlarla düşlemek
hepsi sana dairdi
seninle ilgiliydi
zeytin kokulu kahvaltılarda
umutlu olmak
kalmak
avuçlarını okşayan gün ışığının
iyimserliğinde en güzel...

akşam olmalı mümkünse orta yağmurlu
yanımda olmalısın sözümona bana umarsız
o anımızdan başka bir düşüncemiz olamamalı
ikimizde hayatın orta kulvarlarında
sadece görünüşte farklı olmalıyız
aynı şu an olduğu gibi...

kavuşmamak tedirginliğiydi ömür
aradığım güzelliği akdenize benzetirdim
gülmek mahsusçuktan tropikal bir adaydı
susmayı tercih ederdi nedense hep içimdeki
peşinden koştuğum güzelliği biliyorum şu an
eşitliğin ve özgürlüğün...



kağan işçen...