Aşksızlıktan kalma bir içsizlik var hali hazırda.
Kalmak için gün sayarken, gittim.
Gözyaşlarımı heybeme azık yapıp, gittim.
Gözyaşlarımın yanında bir de sözlerim vardı heybemde sana adadığım.
İçi boş olan ama tıka basa doldurduğum.
Bu şehri terk edeli beri çok gezdim, her şeyi gördüm.
Suyla sarhoş oldum, gözyaşlarımda boğuldum.
Erken oldu bu gidiş,
Yarım kalan oyunlarımızın kusuruna bakma.
Yarım kalan hiçbir şey bitmiş sayılmaz aslında.
Sözler ve yaşlar.
Çamur etmişler heybeyi.
Haybeye bu dert, bu keder, hiçbir şey geri getirmez beni.
Giden ben isem zaten üzmez bu seni.
Üzülen ben olurum, ölen ben.
Kafatasımı bile çınlatıyor aşkın.
Koy kendini benim yerime, dayan.
Dayan da görelim gücünü.
Kocaman sevgini taşıyabilen tek kişiyim,
Bunu yapabildiğimi kaldırabilecek bir kişi bile yokken.
Farkıma varamadığının farkındayım.
Bir, fark yarattığının farkında değilsin.
Bir de, ne olduğunun.
Keşfedilmemiş o kadar çok zerren var ki,
Gözlerim her zerreni saniye hızıyla gezdi.
Aynaya baktığında sevin,
Çünkü aynadakine sahip olmak isteyen biri var.
Ellerin değerken yüzüne ya da ellerini kenetlerken birbirine,
Dikkatli ol çünkü o elleri tutmak isteyen biri var.
Gözlerine ve kirpiklerine sahip çık,
Onların yerinde olmak isteyen biri var.
Öğren artık kendini.
Bak ben gittim, sana seni öğretecek tek kişi değilim.
Sen kendini öğren, ben çoktan gittim.
Giderken sevdim, severken bittim.